บทที่ 151 - ถึงเวลาแล้ว

คาเอล

คืนนี้บ้านฝูงให้ความรู้สึกหนักอึ้งกว่าเคย

ในโถงทางเดินอบอวลไปด้วยกลิ่นควันไม้สนและสมุนไพร แต่ภายใต้กลิ่นเหล่านั้น ข้ายังคงรับรสได้ถึงกลิ่นคาวเลือดที่ติดอยู่ในอากาศ เลือดที่เราหลั่งริน เลือดที่เราสูญเสีย

ไลโอร่า

น้องสาวของข้านอนหมดสติอยู่ในห้องของผู้รักษา นางยังมีชีวิตอยู่—อย่างเฉียดฉิว—แต่...